"Ani" ve "beklenmedik" nitelikte olan afetler; çevrede büyük zayiata yol açan, önemli düzeyde can ve mal kayıplarını beraberinde getiren, teknoloji, doğa ya da insan kaynaklı olaylardır. İnsanoğlu bu olaylarla yaşamayı öğrenmek, bu olayların yol açtığı tahribatı ve kötü koşulları olanca kısa sürede istenilen seviyeye getirmek ve afetzedeler üzerindeki tesirini en aza indirmek maksadıyla etkili bir afet yönetimi stratejisi izlemek durumundadır. Başta deprem olmak üzere birçok doğa ve insan kaynaklı afete maruz kalan Türkiye'de de dönemin koşulları elverdiği ölçüde, belli başlı yasal/kurumsal düzenleme ve uygulamalarla afetlere dönük politikalar izlenmektedir. Kuşkusuz afet yönetimi konusunda izlenen politikalar, dünyanın her yerinde aynı sonucu vermemektedir. Kimi ülkelerin afetlerle başa çıkma kapasitesinin siyasi, iktisadi, kültürel ve eğitsel sebeplerden dolayı daha yüksek olduğu görülmektedir. Bunlardan eğitsel sebeplerle ilişkili olarak, hem halkın hem de kurumların afet konusunda bilinçlenmesi ve bilgi sahibi olması için verilmesi gereken afet eğitimi, bu çalışmanın konusunu teşkil etmektedir. Afet eğitimine 1900'lü yılların ikinci çeyreğinde başlanılan günümüz Türkiye'sinde, AFAD'ın koordinasyonunda çeşitli kurum, kuruluş ve sivil toplum örgütlerince afet eğitimi verilmektedir. Bu çalışmanın amacı, afet yönetimi kapsamında Türkiye'de afet eğitiminin tarihini ve muhteviyatını ortaya koymaktır. Bu amaçla sürdürülen çalışmada, nitel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Çalışmada öncelikle konuya ilişkin kavramsal ve kuramsal çerçeveye değinildikten sonra, Türkiye'de afet yönetimine ilişkin yasal ve kurumsal yapılanma ele alınmıştır. Akabinde Türkiye'de afet eğitiminin tarihsel arka planına değinilerek, kamu kurum ve kuruluşları ile sivil toplum kuruluşlarınca sürdürülen afet eğitimi uygulamaları incelenmiştir. Çalışmanın sonunda günümüz Türkiye'sinde afet yönetimi konusunda bir algı ve anlayış değişiminin yaşandığı, bütünleşik afet yönetimi sisteminin etkin bir şekilde işletildiği tespit edilmiştir. Ancak ülkede afet eğitimlerinin tek elden yapılmaması, parçalı bir yapıda olması ve yaygınlık açısından yeterli düzeyde olmaması nedeniyle istenilen düzeyde bir afet bilincinin kazandırılamadığı sonucuna varılmıştır.
"Sudden" and "unexpected" disasters; They are events caused by technology, nature or human beings that cause great loss in the environment and bring significant loss of life and property. Human beings have to learn to live with these events, to follow an effective disaster management strategy in order to bring the destruction and bad conditions caused by these events to the desired level as soon as possible and to minimize their impact on the disaster victims. In Turkey, which has been exposed to many natural and man-made disasters, especially earthquakes, policies towards disasters are followed with certain legal/institutional regulations and practices, to the extent that the conditions of the period allow. Undoubtedly, the policies followed on disaster management do not give the same results all over the world. It is seen that the capacity of some countries to cope with disasters is higher due to political, economic, cultural and educational reasons. The subject of this study is disaster education, which should be given to both the public and institutions to raise awareness and knowledge about disasters, related to educational reasons. In today's Turkey, where disaster education started in the second quarter of the 1900s, disaster education is provided by various institutions, organizations and nongovernmental organizations under the coordination of AFAD. The aim of this study is to reveal the history and content of disaster education in Turkey within the scope of disaster management. In the study carried out for this purpose, qualitative research method was used. In the study, firstly, after mentioning the conceptual and theoretical framework on the subject, the legal and institutional structuring of disaster management in Turkey is discussed. Subsequently, the historical background of disaster education in Turkey was mentioned and disaster education practices carried out by public institutions and organizations and non-governmental organizations were examined. At the end of the study, it has been determined that there is a change in perception and understanding about disaster management in today's Turkey, and that the integrated disaster management system is operated effectively. However, it has been concluded that the desired level of disaster awareness could not be achieved due to the fact that disaster education in the country is not carried out from a single source, it is in a fragmented structure and is not at a sufficient level in terms of prevalence.