Dünya genelinde 1 milyon kişi içerisinden yaklaşık 20 ile 250 arasında kişi Kronik Böbrek Yetmezliği hastalığına yakalandığı bilinmektedir. Kronik Böbrek Yetmezliği birçok hastalık ve nedene bağlı olarak gelişebilen geri dönüşümü zor hatta bazı durumlarda geri dönüşümü olmayan bir hastalık tablosudur. Nefron hasarı 3 ay ve daha fazla süreçte devam ederse ilerleyici nefron kaybı ile sonuçlanabilir. Nefron hasarı, çok yönlü ve karmaşık bir durum olması nedeniyle farklı müdahaleler gerektirmektedir. Kronik böbrek yetmezliği hastalığının tedavisinde en önemli tedavi seçeneği diyalizdir. Diyaliz tedavisi; hastayı, aile üyelerini ve çevresini sosyal, psikolojik ve ekonomik açıdan kötü etkilemektedir. Bu durum bireylerde yaşam kalitesini düşürmektedir. Ayrıca renal replasman tedavi seçenekleri bireylerin iyi olma halini, gün içerisindeki performasını ve gerçekleştirebildiği günlük aktivitelerinde bağımsız olabilme durumunu olumsuz yönde etkilemektedir. Yaşam kalitesinin düşmesi kişilerde morbidite ve mortalite oranının artmasına sebep olabilmektedir. Bu tez araştırmasında, hastanelerde tedavi gören diyaliz hastalarının yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin saptanması ve bu faktörlerle baş etmede uygulanan yöntemlerin etkinliğini belirlemek amaçlanmıştır. Yaşam kalitesinin ne düzeyde olduğu, hastanın bağımlılık düzeyi ve bunlarla baş etme yöntemlerinin incelenmesi hedeflenmiştir. Araştırmada Short From 36 Ölçeğinden yararlanılmıştır.Araştırma, tanımlayıcı tipte planlanmıştır. Araştırma evrenini, Bitlis Devlet Hastanesi, Güroymak Devlet Hastanesi ve Bitlis Tatvan Devlet Hastanesi'nde diyaliz tedavisi almakta olan toplam 113 diyaliz hastası oluşturmaktadır. Veriler Katılımcı Bilgi Formu ve Yaşam Kalitesi Ölçeği (Short From-36) ile toplandı. Katılımcıların %49,5' inin kadın, %50,5'inin ise erkek olduğu saptandı. Diyaliz tedavisi alma sürelerine bakıldığında; katılımcıların %16,5'inin 0-1 yıl, %27,8'inin 1-3 yıl, %35,1'inin 3-10 yıl ve %20,6'sının ise 10+ yıl diyaliz tedavisi aldığı anlaşıldı. Yaş gruplarına göre Fiziksel Fonksiyon puanlarının anlamlı bir farklılık gösterdiği gözlendi. Çocuk sahibi olmayan ve 1-2 çocuğa sahip katılımcıların Fiziksel Fonksiyon ve Fiziksel rol güçlüğü puanları, 3 ve daha fazla çocuğa sahip katılımcıların puanlarından anlamlı olarak daha yüksek olduğu belirlendi. Araştırma kapsamında, diyaliz hastalarının yaşam kalitesinin düşük düzeyde bulunduğu anlaşılmıştır. Kronik böbrek yetmezliği tanısı konulduktan sonra hastaların yaşam kalitelerini etkileyen birçok faktör mevcuttur. Bu süreçte hastalığın yönetimi oldukça önemlidir. Hastaların mevcut durumlarını iyileştirecek fırsatlar değerlendirilmelidir. Yaşam kalitesini olumsuz etkileyen faktörlere önleyici stratejiler uygulanmalıdır. İmkânlar çerçevesinde kaynaklar doğru planlanmalıdır.
It is known that approximately 20 to 250 people out of 1 million people worldwide are suffering from Chronic Renal Failure. Chronic Renal Failure is a disease that can develop due to many diseases and causes, which is difficult to recycle, and in some cases, irreversible. If nephron damage continues for 3 months or more, it may result in progressive nephron loss. Because nephron damage is a multifaceted and complex condition, it requires different interventions. Dialysis is the most important treatment option in the treatment of chronic renal failure. Dialysis treatment; It affects the patient, family members and the environment badly in terms of social, psychological and economic aspects. This situation reduces the quality of life in individuals. In addition, renal replacement therapy options adversely affect the well-being of individuals, their performance during the day, and their ability to be independent in their daily activities. Decreased quality of life can lead to increased morbidity and mortality rates. In this thesis, it was aimed to determine the factors affecting the quality of life of dialysis patients treated in hospitals and to determine the effectiveness of the methods applied in dealing with these factors. It was aimed to examine the level of quality of life, the level of addiction of the patient and the methods of coping with them. The Short From 36 Scale was used in the study. The research was planned in descriptive type. The research population consists of 113 dialysis patients receiving dialysis treatment at Bitlis State Hospital, Güroymak State Hospital and Bitlis Tatvan State Hospital.Data were collected with the Participant Information Form and the Quality of Life Scale. It was determined that 49,5% of the participants were female and 50,5% were male. Considering the duration of dialysis treatment; it was understood that 16,5% of the participants received dialysis treatment for 0-1 years, 27,8% for 1-3 years, 35,1% for 3-10 years and 20,6% for 10+ years. It was observed that Physical Function scores showed a significant difference according to age groups. It was determined that the Physical Function and Physical Role Difficulty scores of the participants who did not have children and who had 1-2 children were significantly higher than the scores of the participants who had 3 or more children. Within the scope of the research, it was understood that the quality of life of the dialysis patients was low. There are many factors that affect the quality of life of patients after the diagnosis of Chronic renal failure. In this process, the management of the disease is very important. Opportunities to improve the current condition of patients should be evaluated. Preventive strategies should be applied to the factors that negatively affect the quality of life. Resources should be planned correctly within the framework of possibilities.